Spring naar content

Palliatieve zorg en zorg aan het levenseinde bij volwassenen met kwaadaardige hersentumoren

Home > Palliatieve zorg en zorg aan het levenseinde bij volwassenen met kwaadaardige hersentumoren

Gerenommeerde artsen uit binnen- en buitenland zoals Dr. J.A.F. Koekkoek (LUMC),  Prof. Dr. M.J.B. Taphoorn (LUMC), en MD. PhD. Tobias Walbert  (HFH Detroit) maar ook Kathy Olivier (IBTA) en vele anderen hebben een artikel gepubliceerd over Palliatieve zorg en zorg aan het levenseinde bij volwassenen met kwaadaardige hersentumoren.

Samenvatting

Achtergrond:

Deze systematische review biedt bijgewerkte inzichten uit de gepubliceerde literatuur van de afgelopen 5 jaar, gebaseerd op de 2017 European Association of Neuro-Oncology (EANO) richtlijnen voor palliatieve zorg bij volwassenen met kwaadaardige hersentumoren. Het geeft een overzicht van palliatieve zorgopties, ook tijdens de levenseindefase van patiënten met kwaadaardige hersentumoren.

Methoden:

Van 2016 tot 2021 is systematisch literatuuronderzoek uitgevoerd met vier hoofdonderwerpen:

  1. symptoombestrijding,
  2. zorgbehoeften,
  3. vroege palliatieve zorg en
  4. zorg in de fase van het levenseinde.

Een internationaal panel van experts op het gebied van palliatieve zorg in neuro-oncologie heeft de literatuur gesynthetiseerd en de meest relevante updates gerapporteerd. In totaal zijn 140 artikelen opgenomen.

Resultaten:

Nieuwe inzichten zijn onder meer dat: Hippocampusvermijding en stereotactische radiochirurgie resulteert in een lager risico op neurocognitieve achteruitgang bij patiënten met hersenmetastasen; levetiracetam is effectiever in het verminderen van aanvallen dan valproïnezuur als eerstelijns monotherapie anti-epilepticum (ASS) bij glioompatiënten; lacosamide en perampanel lijken goed verdragen en effectieve add-on ASS; en een uitgebreid kader van palliatieve en ondersteunende zorg voor patiënten met een hooggradig glioom en hun verzorgers werd voorgesteld. In gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken zijn geen farmacologische middelen aangetoond die vermoeidheid of neurocognitie significant verbeteren.

Conclusies:

Sinds de EANO-richtlijnen voor palliatieve zorg van 2017 zijn er nieuwe inzichten gerapporteerd met betrekking tot symptoombestrijding en zorg aan het levenseinde, maar de meeste aanbevelingen blijven ongewijzigd. Vroegtijdige palliatieve zorginterventies zijn essentieel om zorgdoelen te definiëren en de symptoombelasting tijdig te minimaliseren. Interventionele studies die pijn, vermoeidheid en psychiatrische symptomen aanpakken, evenals (de timing van) vroege palliatieve zorg zijn dringend nodig.

Lees hier het hele artikel

Auteurs: Johan AF Koekkoek , Pim B van der Meer , Andrea Pace , Caroline Hertler , Rebecca Harrison , Heather E Leeper , Deborah Een Forst , Rakesh Jalali , Kathy Olivier , Jennifer Philip , Martijn JB Taphoorn , Linda Dirven , Tobias Walbert.

 

3 reacties

  1. Nita op 2 november, 2022 om 22:26

    Mijn partner is palliatief. In de ochtend komen ze hem wassen. Voor de rest heb ik geen verdere hulp. Ik weet niet veel over de verloop van de ziekte waarschijnlijk voor elk geval anders. Ik heb zo met hem te doen en weet meer en meer geen raad meer met mezelf. Ik weet niet waarom ik dit schrijf maar het moest er eens uit.
    Hij is 73 jaar en ik weet niet of hij beseft hoe erg het met hem gesteld is.
    Een vreselijke ziekte

    • sterkenpositief op 2 november, 2022 om 22:35

      Het is goed dat je reageert, heb je hulp gevraagd aan het ziekenhuis? Want ook voor jouw is het belangrijk dat je ondersteuning krijgt.
      🍀

    • Paula Lauwerens op 14 november, 2022 om 13:56

      Beste Nita,
      Mijn man is in augustus 2021 overleden, hij was toen 53 jaar. In het begin nadat we te horen hadden gekregen dat hij een glioblastoom graad 4 had, heb ik de meeste zorg alleen gedaan maar dat trek je na een tijdje echt niet meer. Je moet zelf ook af en toe je batterij weer opladen. Mijn man mocht door de steeds vaker voorkomende insulten niet meer alleen zijn en omdat de meeste zorginstellingen/thuishulporganisaties je niet kunnen helpen (omdat het niet duidelijk is over het wat en hoe, mocht het fout gaan) was ik ten einde raad. Ik kon nog geen klein rondje wandelen, dat is toch van de gekke… Ik kreeg toen het advies om eens om hulp te vragen bij het hospice bij ons in de buurt. Naast de vrijwilligers die de gasten verzorgen die in het hospice verblijven heb je ook vrijwilligers die je aan huis kunnen ondersteunen. Zij blijven dan bij je partner zodat jij even een wandeling kunt maken of een boodschap doen of een kopje koffie drinken bij familie of vrienden. Wellicht zou jij dit ook eens kunnen onderzoeken? Uiteindelijk is mijn man toen het voor hem niet meer mogelijk was om thuis verzorgd te worden naar dit hospice gegaan en is daar overleden.
      Ik wens je heel veel sterkte toe.
      Warme groet,
      Paula Lauwerens

Laat een reactie achter