“Jouw verhaal” Krijn van Rijn: Leve het leven!

Leve het leven!

Mei 2017 werd ik totaal onverwacht getroffen door een zware hersenbloeding, veroorzaakt door een agressieve hersentumor, een sluipmoordenaar in mijn hoofd. Dat ik nu nog leef en geleidelijk verder herstelt, is een groot wonder!

Toen ik de diagnose van de oncoloog hoorde, dacht ik ‘dit is mijn einde’. Dat was heel beangstigend. Tien dagen later werd de tumor operatief verwijderd, maar dat kon helaas niet helemaal. Daarom volgde er bestralingen gecombineerd met chemotherapie, zes weken lang, vijf dagen per week.

Daarvoor dank ik alle betrokken specialisten, artsen, verpleegkundigen en het gehele HMC-team Neuro-Oncologie, uit de grond van mijn hart. Het was een zeer ingrijpend herstelproces. Zo was ik heel moe van de chemo en kon moeilijk spreken. Maar ik wilde zo graag vooruitgaan en me niet laten kisten door de hersentumor, die sluipmoordenaar.

Ik ben lovend over de zorgverleners, vooral de ergotherapeut. Ze gaf me goede tips hoe ik kon omgaan met mijn energie en mijn beperkingen. Dat ik rust moet nemen als het mij te veel werd. Nu neem ik even een pauze even de drukte in mijn hoofd, het ‘emmertje te legen’.

Dolgraag wilde ik herstellen. Door mindfullness, fysiotherapie, wandelde en fietsten. Hierbij kreeg ik hulp van Bartiméus hoe om te gaan met een opgelopen halfzijdige blindheid rechts. Ik vond een logopediste om een door hersenbeschadiging opgelopen afasie te overwinnen. Mijn taal- en spreekvaardigheid heb ik door oefeningen weer teruggewonnen. Hard werken waarbij ik genoot van iedere vooruitgang.

Mijn herstelproces leidde ook tot bezinning op mijn persoonlijke waarden, ideeën en levensstijl. Dat niet mijn beroepscarrière maar juist mijn familie -de relaties met mijn partner, onze drie kinderen en kleinkinderen- het allerbelangrijkste is. Mijn vrouw Cobi, heeft mij in alles bijgestaan.

Onze dochter heeft mij een brief geschreven voor ik geopereerd werd. Ik raak nog geëmotioneerd als ik dit vertel. Haar brief heeft zoveel voor mij betekend, die hield ik bij me op mijn nachtkastje, het was mijn beste medicijn. Onze gezinsrelaties zijn verdiept. Daarom richt ik mij nu op de mooie en goede dingen in het leven. Samen met Cobi doe ik aan plezierige activiteiten: wandelen over het strand en lekker eten. In het ziekenhuis ben ik om ‘de tijd te doden’ langzamer gaan eten om beter te proeven en ervan te genieten. Nu leef ik veel meer bewuster.

Vroeger nam ik het leven ‘for granted’, nu ben ik zo blij en dankbaar dat ik nog leef. Om de drie maanden wordt er in het HMC een controlescan gemaakt. Altijd na de uitslag gaan we heerlijk lunchen in Villa+Museum Voorlinden met een glaasje witte wijn. Ik ben realistisch, natuurlijk hoop ik op een positieve uitslag, als dat niet zo is zal dat een dreun mijn, maar dan zal ik er mee moeten dealen, ook dan gaan we heerlijk lunchen. Ik pieker niet meer: dat helpt toch niet.

Aanvankelijk wilde ik na mijn herstel weer gaan werken. Maar dat lukte niet goed op mijn noodzakelijke condities. Daarom heb ik het roer om gegooid. Het beroepsperspectief als interim communicatiestrateeg heb ik losgelaten. Ik wilde wél maatschappelijke actief blijven, daarom zet ik nu mijn professionele vaardigheden en talenten als vrijwilliger in te zetten voor de Groene Regentes, een bewonerscollectief gericht op duurzame energietransitie en vergroening in de wijk.

Mijn leven heeft voor mij uiteindelijk meer diepgang gekregen. Ik ben zo dankbaar dat ik leef en ervan geniet met volle teugen. Leven het leven!

Krijn van Rijn

Foto: Jonathan Le. Advies: Tineke Vos en HMC Informatieplein Oncologie