Waarom zijn microglia (gliacellen) zo belangrijk bij hersentumoren
Erik Abels doet als promovendi van Dr. mr. M.L.D. Broekman onderzoek in het LUMC en Harvard (Boston USA) naar de werking van microgliacellen en hoe die zich verhouden tot hersentumoren. Of anders gezegd: Erik onderzoekt waarom deze cellen niet doen wat ze horen te doen, namelijk de tumorcellen herkennen en afremmen. Wij krijgen een unieke inkijk in de wereld van immuuncellen en hoe enorm ingewikkeld en complex die zijn.
Erik verteld; “In mijn huidige onderzoek proberen we uit te vinden wat de onderliggende mechanismes zijn van de veranderingen die de microglia ondergaan, waardoor deze niet goed in staat meer zijn de tumor te herkennen en de tumorgroei te remmen. Op dit moment hebben we een bepaald eiwit kunnen identificeren welke een hoofdrol speelt in deze verandering van microglia. Het uitschakelen van dit eiwit heeft als gevolg dat de microglia niet veranderen van fenotype waarbij deze cellen hun originele functie kunnen blijven uitvoeren en mogelijk tumor cellen nog steeds kunnen blijven herkennen. Het doel in de komende tijd is om te testen of en hoe we dit eiwit kunnen remmen of volledig blokkeren met bepaalde stoffen. Hierbij verwachten we deze interventie een invloed kan hebben op de microglia en hun capaciteit tot het herkennen en elimineren van tumorcellen.”
Uiteraard volgt Stichting Sterk en Positief nauwgezet de ontwikkelingen van zijn onderzoek!
Erik verteld verder; “Glioblastomas zijn de meest voorkomende en dodelijke hersentumoren bij volwassen. Ze worden gekarakteriseerd door hun agressieve groei, hoge mate van invasie en resistentie tegen behandeling. De tumoren bestaan uit tumorcellen in combinatie met een verzameling van verschillende omliggende cellen. De opmaak van de tumor met deze verschillende soorten cellen zorgt voor een milieu waar de tumorgroei wordt gestimuleerd en waar de tumor resistent is tegen behandeling. In mijn onderzoek focus ik mij op de verschillende immuun cellen zoals microglia, monocyten en macrofagen <Abels et al., 2020>. Meer uitgebreid ligt de focus op hoe microglia gecommuniceerd wordt tussen de tumor en deze type immuun cellen. In onderzoek welke ik afgelopen jaar gepubliceerd heb, hebben we gekeken naar hoe het transcriptoom in microglia onder invloed van tumorcellen veranderd wordt. Hier laten we zien dat specifieke genen lager tot expressie komen, voornamelijk genen welke microglia gebruiken om bepaalde signalen te detecteren. Daarnaast zijn genen welke voor een immune-suppressief milieu, samen met genen welke de tumorgroei kan bevorderen, zorgen verhoogd. Deze veranderingen worden deels veroorzaakt door de opname van extracellular vesikels uitgescheiden door tumorcellen. Deze vesikels bevatten een variëteit aan stoffen, waaronder eiwitten, lipides en RNA evenals DNA, welke worden gebruikt om verschillende stoffen uit te wisselen tussen cellen <Abels and Breakefield, 2016>; <Abels et al., 2019b>. Met deze data waarbij we naar de verandering hebben gekeken welke microglia ondergaan in de omgeving van een tumor, omschrijven we een specifieke microglia transcriptoom fenotype. Dit fenotype, MicrogliaGlioblastoma, wordt gekarakteriseerd door genexpressie welke ervoor zorgt dat microglia niet goed hun omgeving kunnen monitoren, immuunrespons wordt onderdruk en een milieu wordt gecreëerd waar tumoren goed in groeien <Abels et al., 2019a; <Maas et al., 2020>.