“Jouw verhaal” Sabrina: “ik begin weer te leven”
IK BEGIN WEER TE LEVEN
Mijn huisarts stuurde me van de ene specialist naar de andere: MRI-scans, oogartsen, allerlei onderzoeken, maar zonder duidelijke oorzaak. In anderhalf jaar tijd werd ik steeds zieker. Totdat ik in oktober een oogarts bezocht voor een ooglidcorrectie. Een andere oogarts had gesuggereerd dat dit mijn klachten zou kunnen verhelpen.
Maar deze oogarts zag direct dat het mis was. Binnen een fractie van een seconde stuurde zij me met spoed door naar het AMC. Daar bleek de oorzaak van mijn klachten een tumor (meningeoom). Die drukte mede tegen mijn oogzenuw aan, waardoor mijn oog zelfs 5 mm uitstak.
Algehele malaise, energieloos, misselijkheid slecht zien en dronkenmans loopje tot gevolg.
EEN NIEUWE WERKELIJKHEID
In december volgde een grote operatie. Niet alles kon worden verwijderd, maar de neurochirurg was tevreden met wat hij had weggehaald. Diezelfde avond deed ik mijn ogen en ik zag alles weer scherp! Een onbeschrijflijk moment.
In februari begonnen de bestralingen: dertig sessies in totaal. Tijdens en na die periode werd ik steeds vermoeider. Praten werd moeilijk, woorden schoten me niet meer te binnen. Ik liep onzeker op wolken. Ik kon geen gesprek voeren met 2 mensen tegelijk. Als het ergens druk was werd ik beroerd. En continu gedwongen liggen, omdat ik echt niet anders kon.
Op controle kreeg ik te horen dat ik Niet-Aangeboren Hersenletsel (NAH) had. En herstel? Dat zat er niet meer in…
Alles werd donker. Mijn lichaam werkte, maar ik had geen kracht en energie. Leuke dingen doen zat er niet meer in, en ik werd er ook niet meer voor uitgenodigd. Mensen zeiden goedbedoeld dingen als: joh! Wees blij dat je leeft! Of ja ik ben ook weleens moe. Maar ze begrepen niet wat ik doormaakte. Ze zagen mij alleen als ik een keer naar buiten kon.
EEN SPRANKJE HOOP!
Ik probeerde mezelf erdoorheen te slepen. Ik ging 1 keer per week naar hydrotherapie, dat was het enige sociale contact dat ik nog had. Ooit trainde ik vijf dagen per week, maar nu leek zelfs een tweede therapiesessie hydrotherapie per week onhaalbaar.
Totdat ik iets voorbij zag komen over Hersenz via Heliomare. De symptomen die werden beschreven, herkende ik allemaal. Ik deed een test en kwam in aanmerking voor deelname. Alleen al het gesprek met hen voelde als een opluchting: eindelijk iemand die echt begreep wat ik meemaakte.
Ik kwam op de wachtlijst en kreeg informatie toegestuurd. Twee dagen per week therapie, plus mijn hydrotherapie erbij?
Ik dacht: dat ga ik never nooit redden ! Maar ik wilde het proberen, want hoe het leven nu ging gun je je ergste vijand niet.
HET BEGIN VAN VERANDERING
Toen ik voor het eerst binnenkwam bij Hersenz, keek ik om me heen en dacht: Wat doen zij hier? Ze zien er normaal uit! En direct realiseerde ik me hoe vaak mensen dat ook over mij moesten denken. Niet-Aangeboren Hersenletsel zie je niet aan de buitenkant, maar het is er wel! Gelukkig herkenden mijn groepsgenoten deze gedachte ook we begrepen elkaar.
Vanaf november, drie jaar na mijn operatie, begon ik met het programma. En ik merkte al snel een wereld van verschil. De hulpverleners zijn geduldig, lief en geven mij de handvatten om mijn nieuwe ik te leren kennen. Ik leer mijn energie beter te Verdelen en mijn beperkingen te begrijpen en hoe dat te veranderen.
Ik krijg fysiotherapie, psychomotorische therapie en cognitieve therapie.
Alles in een groep met hele lieve mensen met praktisch de zelfde struggles!
Elke twee weken komt er iemand bij me thuis om te helpen met huiswerk en te kijken hoe het met me gaat. En of ik hulp nodig heb met de theorie! En hoe ik me ook voel ze staan altijd voor je klaar!
Het grootse vangnet dat ik in mijn leven om mij heen heb gekregen!
Mijn huisarts, fysiotherapeut en zelfs mijn radioloog kenden Hersenz niet, terwijl deze hulp zo waardevol is voor mensen met NAH.
Ik heb nog negen maanden te gaan, maar een ding weet ik zeker: geestelijk kom ik hier sterker uit. Ik leer mijn energie verdelen, zodat ik een fijn leven kan leiden. Oude gewoontes afleren blijft lastig, maar het lukt steeds beter.
En het allerbelangrijkste?
Ik begin weer te leven en al te genieten!
Met fantastische hulpverleners en mijn vertrouwde groepje NAH-ers
Ik maak al voorzichtig plannen wat ik na dit traject zou kunnen doen als vrijwilliger. Ook daarbij helpen zij mij!
Hersenz is goud waard!
Wil je meer informatie ga dan naar <link> www.hersenz.nl
Groetjes Sabrina
Lieve Sabrina, trots op je! Je hebt een lange moeilijke weg afgelegd maar begint nu eindelijk weer je nieuwe zelf te zijn, zo blij voor je.
Fijn dat er goede hulp is ingezet en dat je daar al positieve resultaten van kan ondervinden. Heel veel sterkte verder en mocht er wat zijn…..je weet mij te vinden!
Liefs Astrid