“Jouw verhaal” Ineens is alles anders

Esmeralda vertelt: 2020, een jaar die we allemaal niet snel vergeten. Corona sloeg in en toen nog met veel dodelijke afloop…

Voor mij, een single mama van een 2 jarige toen, ook het moment dat ik in een HBO studie zat. Mindfulness based Cognitive Therapy. Ik was eruit, ik wilde therapeut worden, mensen helpen om fijner in dit leven te staan.

Een studie die in alles aansloot op waar ik al een aantal jaar in zat, zelfontwikkeling, groei, een weg naar balans en geluk. Psychologie in combinatie met Oosterse wijsheden/ Mindfulness… Balans, geluk, iets wat ik de eerste bijna 40 jaar van mijn leven miste. Wat een rollercoaster…

Mijn leven draaide, naar een positieve richting! Dit MOEST ik anderen ook meegeven en besloot een groot deel van mijn pad en studie in een boek te schrijven. En dat lukte!

Weken na uitgave belandde ik op de spoedeisende hulp. Zware aanhoudende migraines, verkeerde diagnose van de huisarts, gevolgd door braken en bijna niks meer kunnen. Vage klachten met het zicht, onhandigheidjes enz.

Na ca. een half uur en een scan, kwam het eruit.. De woorden;  “Ik zie een grote hersentumor en kan nu al zien dat het een kwaadaardige is, welke we niet kunnen genezen”.

De spoedoperatie werd gepland en 95% werd weggehaald (het zichtbare). De rest? Dat moest stil komen te liggen door chemo en 6 weken dagelijkse bestralingen. Soms werkt het, soms niet, bij de meesten niet zo lang en bij enkelen jarenlang…

Achteraf bleek de tumor al te bloeden en de grootte van een golfbal te hebben. Kantje boord kreeg ik te horen. Het was ook gelijk de ergste vorm, de Glioblastoom Multiforma ook wel GBM4 genoemd en de prognose was gemiddeld 15 maanden.

Na enkele weken van paniek en angst, kon ik teruggrijpen naar wat ik de afgelopen jaren had geleerd. Gelukkig! Ik begon me beter en beter te voelen en geniet nu, bijna 3 jaar later en nog zonder groei, nog steeds intens van het leven op deze mooie natuurplaneet.

Voor onze herinneringen en om hopelijk anderen te steunen, ben ik toen weer begonnen met vloggen op YouTube. Iets wat goed uitpakte. Hierdoor leerde en leer ik steeds meer mensen kennen met hetzelfde of soortgelijks. Ik probeer te laten zien dat ons leven hier doorgaat, want zolang we ademen en hier zijn, leven we!

Ongeacht een diagnose, we leven nog en weten net als ieder ander niet wanneer de tijd erop zit… Een ongeluk zit ook in kleine hoekjes.

Morgen bestaat nog niet en gisteren zijn enkel verhalen uit ons boek, ervaringen…

Voor meer details over mijn hersentumor en hoe het verliep, heb ik destijds ook een video geplaatst op mijn You Tube kanaal. Ik ben blij te kunnen zeggen dat deze inmiddels bijna 25.000 keer bekeken is en hoop hiermee nog meer mensen te steunen en ook om nog meer bekendheid te geven aan hersentumoren.

Liefs,
Esmeralda de Vos